Ik ken je pas net maar eigenlijk al heel lang. Ik heb altijd angst gehad maar nu ben ik niet bang.
Vanaf het eerste moment dat ik jou zag, wist ik het pas.
Toen wist ik hoe mooi het kan zijn en wat ik allemaal gemist had.
Ik dacht dat ik er al was maar realiseer het me nu, dit gevoel wil ik continu.
Ik verloor het uit het oog en begon ook te wennen aan het feit dat het er niet meer was.
Totdat ik in jouw ogen keek, toen wist ik dat ik eindelijk weer thuis was.
Een vertrouwd gevoel van herkenning, het lijkt wel een vage herinnering.
Ik ken je pas net maar eigenlijk toch ook niet.
Dit is iets wat niemand ooit ziet.
Een verbinding tussen twee zielen omdat het gewoon zo hoort te zijn,
elk moment met jou voelt fijn.
Geen moment dat ik onzeker ben of nadenk over wat er misschien wel of niet komen gaat,
want alles is goed zolang jij naast mij staat.
Ik wil je alles laten zien en je vertellen wie ik werkelijk ben.
Want bij jou voel ik me veilig ik hoor jouw stem.
Ook al ben ik het die jij al kent misschien ook omdat het soms jezelf die jij in mij herkend.
Soms wil ik dat ik kon beschrijven hoe ik mij echt voel, maar als ik dan in jouw ogen kijk weet jij precies wat ik bedoel.
Soms kijk ik in jouw ogen en word ik emotioneel, niet omdat ik verdrietig ben maar omdat het zo herkenbaar is. Ik voel een energie die zegt ik hou van jou, kom dichterbij want ik bescherm jou.
Heel vaak heb ik dat gevoel gemist, het gevoel van geborgenheid maar nu ben jij het die daar ineens is. 10000 dingen wil ik je vertellen maar ik weet niet waar ik beginnen moet.
Wij zijn wij en alles is goed.
